Określenie oznaczające samojezdne pojazdy (czyli takie, które mogą poruszać się bez udziału kierowcy). Jedna z klasyfikacji samochodów autonomicznych – SAE (z ang. Society of Automotive Engineers), rozróżnia 6 poziomów autonomiczności:
• poziom 0 – brak autonomiczności, wszystkie czynności związane z prowadzeniem pojazdu wykonuje kierowca.
• poziom 1 – Asysta podczas jazdy. Elektronika pojazdu jest w stanie wprowadzać korekty do jazdy – przyspieszać, hamować czy lekko skręcać. Nad całym procesem czuwa kierowca i to on jest odpowiedzialny za prowadzenie samochodu. Przykładowe systemy, jakie posiada pojazd, to układ odczytujący znaki drogowe, asystent pasa ruchu czy aktywny tempomat.
• poziom 2 – Częściowa autonomiczność. Wszystkie czynności związane z prowadzeniem pojazdu wykonywane są przez kierowcę z asystą systemów wspomagających. Samochód wyposażony jest w rozwiązania poziomu 1, z tą różnicą, że są w stanie ze sobą współpracować.
• poziom 3 – Autonomiczność warunkowa. Samochód wyposażony jest w systemy poziomu 1 i 2, wzbogacone o czujniki typu LIDAR oraz inne skanujące otoczenie. Pozwala to w pewnych warunkach za kierowanie oraz monitorowanie otoczenia odpowiadają zaimplementowane systemy. Kierowca pełni rolę obserwatora i kontrolera. W każdym momencie jest gotowy do przejęcia prowadzenia.
• poziom 4 – Wysoka autonomiczność. Wszystkie czynności podczas jazdy wykonywane są przez system, kierowca może interweniować w czasie jazdy. Prowadzący ma możliwość samodzielnego prowadzenia samochodu.
• poziom 5 – Pełna autonomiczność. Samochód nie potrzebuje kierownicy. Nad całym procesem kontrolę sprawuje system w każdej sytuacji drogowej. Pojazd pozbawiony jest urządzeń do sterowania. Nawigacja odbywa się za pomocą komend głosowych.